I
Isang araw, madarama mong ang Maylalang ay 'di palaisipan,
S'ya ay di itinago, 'di tinakpan ang mukha sa iyo;
S'ya ay 'di naging malayo sa iyo;
Di na S'ya ang 'yong hangad araw at gabi
ngunit 'di maabot ng damdamin mo.
S'yang tunay mong tagapagbantay sa iyong tabi,
buhay mo'y tinustustusan, at hawak ang 'yong kapalaran.
S'ya'y wala sa malayong abot-tanaw, at 'di nakatago sa ulap.
S'ya'y sa tabi mo, naghahari sa lahat sa'yo.
Siya ay 'yong lahat at 'yong nag-iisa.
II
Ang gayong Diyos ay ginagawa kang sambahin S'ya,
hangaan S'ya, kumapit sa Kanya, yapusin S'ya,
pinangangambahan mong mawala,
ayaw mo nang talikuran at suwayin,
o iwasan at layuan.
S'ya'y nais mo lang kalingain, sundin,
suklian sa lahat N'yang binibigay,
magpasailalim sa Kanyang kaharian.
Ika'y 'di na tumatanggi sa Kanyang gabay,
tustos, kalinga, at kanlong;
ika'y 'di na sumasalungat sa Kanyang paghahari at panukala.
Tanging nais mo'y sundin S'ya, makasama S'ya;
tanggapin S'ya na iyong nag-iisang buhay,
nag-iisang Panginoon at Diyos.
mula sa Ang Salita ay Nagpapakita sa Katawang-tao
