Inaasam ng lahat ng mga tao na makita ang totoong mukha ni Jesus at lahat ay nagnanasang makapiling Niya. Ako ay naniniwala na wala ni isa sa mga kapatiran ang magsasabi na hindi siya sang-ayon na makita o makapiling si Jesus. Bago ninyo nakita si Jesus, iyan ay, bago ninyo nakita ang nagkatawang-taong Diyos, malámáng na binibigyang-pagkakataon ninyo ang lahat ng mga uri ng mga ideya, halimbawa, tungkol sa pagpapakita ni Jesus, sa Kanyang paraan ng pagsasalita, sa Kanyang paraan ng pamumuhay, at iba pa. Gayunpaman, sa sandaling nakikita ninyo talaga Siya, ang inyong mga ideya ay mabilis na nagbabago. Bakit ganito? Nais ba ninyong malaman? Samantalang ito ay totoo na ang pag-iísíp ng tao ay hindi nalalampasan, lalo pa itong mas hindi mahahayaan na baguhin ng tao ang substansya ni Cristo.
Inyong itinuturing si Cristo bilang isang imortal o isang taong marunong, nguni’t walang sinumang nagpapalagay kay Cristo bilang isang mortal na tao na may pagka-Diyos na substansya. Samakatuwid, marami sa mga yaon na nananabik araw at gabi na makita ang Diyos ay sa totoo lamang ay mga kaaway ng Diyos at hindi Niya katugma. Hindi ba ito isang pagkakamali sa panig ng tao? Kahit ngayon kayo ay nag-iisip pa rin na ang inyong paniniwala at katapatan ay sapat upang gawin kayong karapat-dapat na makita ang mukha ni Cristo, nguni’t pinapayuhan Ko kayo na sangkapan ang inyong mga sarili ng mas maraming mga bagay na praktikal! Ito ay dahil sa nakalipas, sa kasalukuyan, at sa hinaharap, marami sa mga yaon na nakakaugnay ni Cristo ay nabibigo o mabibigo; lahat sila ay gumaganap ng papel ng mga Fariseo. Ano ang dahilan ng inyong kabiguan? Ito ay talagang dahil mayroong isang Diyos sa inyong mga paniwala na mataas at karapat-dapat sa paghanga. Subali’t ang katotohanan ay hindi gaya ng mga inaasam ng tao. Hindi lamang si Cristo hindi mataas, kundi Siya ay lalong maliit; hindi lamang Siya isang tao, kundi Siya ay isang pangkaraniwang tao; hindi lamang Siya hindi nakakaakyat sa langit, kundi hindi man lamang Siya makagala nang malaya sa lupa. At yamang ganito, itinuturing Siya ng mga tao gaya ng pagtuturing nila sa isang pangkaraniwang tao; ginagawa nila kung ano ang gusto nila kapag sila ay kasama Niya, at nagsasalita sa Kanya nang basta na, sa lahat ng sandali ay naghihintay pa rin para sa pagdating ng “totoong Cristo.” Ipinalalagay ninyo ang Cristo na nakarating na bilang isang pangkaraniwang tao at ang Kanyang salita bilang doon sa isang pangkaraniwang tao. Sa kadahilanang ito, hindi kayo nakakatanggap ng anuman mula kay Cristo, at sa halip ay ganap na nailalantad ang inyong kapangitan sa liwanag.
Bago ang kaugnayan kay Cristo, maaaring naniniwala ka na ang iyong disposisyon ay lubusan nang napapabago, na ikaw ay isang tapat na tagasunod ni Cristo, at na ikaw ang pinaka-karapat-dapat na tao upang tumanggap ng mga pagpapala ni Cristo. At saka, yamang nakapaglakbay na sa maraming mga daan, nakagawa ng maraming gawain, at nakapagbunga ng maraming bunga, ikaw ay tiyak na magiging isa na tumatanggap ng korona sa katapusan. Nguni’t may isang katotohanan na hindi mo alam: Ang masamang disposisyon ng tao at ang kanyang paghihimagsik at paglaban ay nalalantad kapag nakikita niya si Cristo, at ang paghihimagsik at paglaban na nalantad sa sandaling ito ay higit na lubusan at ganap na nalantad kaysa sa anumang iba pa. Ito ay dahil si Cristo ay ang Anak ng tao—isang Anak ng tao na nag-aangkin ng karaniwang pagkatao—kaya hindi Siya pinararangalan ni iginagalang ng tao. Ito ay dahil ang Diyos ay nananahan sa katawang-tao kaya ang paghihimagsik ng tao ay nadadala sa liwanag nang lubusan at sa gayong ka-detalye na napakalinaw. Kaya Aking sinasabi na nahuhukay ng pagdating ni Cristo ang lahat ng paghihimagsik ng sangkatauhan at naisusuong ang kalikasan ng sangkatauhan tungo sa mabisang lunas. Ito ay tinatawag na “pag-akit sa tigre pababa sa bundok” at “pag-akit sa lobo palabas sa yungib nito.” Nangangahas ka bang mag-akala na sinasabing ikaw ay tapat sa Diyos? Nangangahas ka bang mag-akala na sinasabing nagpapakita ka ng lubos na pagsunod sa Diyos? Nangangahas ka bang mag-akala na sinasabing hindi ka mapanghimagsik? Sasabihin ng ilan: Kapag inilalagay Ako ng Diyos sa isang bagong kapaligiran, tiyak Akong nagpapasakop nang walang bulung-bulong, at higit pa hindi Ako nagbibigay ng pagkakataon sa mga paniwala tungkol sa Diyos. Ang ilan ay magsasabi: Anupaman ang ipinagagawa sa Akin ng Diyos Aking ginagawa sa abot ng Aking pinakamagaling na kakayahan at hindi kailanman sumasablay. Sa ganyang katayuan, ito ang tanong Ko sa inyo: Nakakatugma ba kayo ni Cristo kapag namumuhay kayong kasama Niya? At gaano katagal kayong magiging katugma Niya? Isang araw? Dalawang araw? Isang oras? Dalawang oras? Maaari ngang ang inyong pananampalataya ay kapuri-puri, datapwa’t wala kayong gaanong katatagan. Sa sandaling ikaw ay talagang namumuhay kasama ni Cristo, ang iyong pagkamatuwid-sa-sarili at pagpapahalaga-sa-sarili ay utik-utik na magiging lantad sa pamamagitan ng iyong mga salita at mga pagkilos, at magiging ganoon din ang iyong pagnanasang makapagyabang, ang iyong pagkamasuwayin at kawalang-kasiyahan ay likas na mabubunyag. Sa huli, ang iyong kayabangan ay lalo pang titindi, hanggang ikaw ay kasalungat na ni Cristo gaya ng ang tubig ay sa apoy, at ang iyo namang kalikasan ay ganap na malalantad. Sa sandaling ito, ang iyong mga paniwala ay hindi na matatakpan, ang iyong mga pagdaing, din, ay kusang maipapahayag, at ang iyong mababang pagkatao ay lubusang malalantad. Gayunpaman, kahit ganoon, nagpapatuloy ka sa pagtanggi sa iyong sariling paghihimagsik, sa halip ay naniniwala na ang isang Cristong gaya nito ay hindi madali para sa tao na tanggapin, masyadong mahigpit sa tao, at lubusan ka lamang magpapasakop kung Siya lamang ay isang mas mabait na Cristo. Naniniwala kayo na palaging mayroong makatarungang dahilan para sa inyong paghihimagsik, at na kayo ay naghihimagsik lamang laban sa Kanya pagkatapos na nadala kayo ni Cristo makalampas sa isang tiyak na punto. Kahit minsan ay hindi ninyo naisasaalang-alang na nabibigo kayong ituring si Cristo bilang Diyos at dahil sa inyong hangarin na sumunod sa Kanya. Bagkus, matigas na ipinipilit ang paggawa ni Cristo alinsunod sa iyong inaasam, at pagdating sa sandaling mayroong isang tanging bagay kung saan hindi Siya gumagawa nang ganoon, naniniwala ka naman na Siya ay hindi Diyos kundi isang tao. Hindi ba marami sa gitna ninyo ang nakikipagtunggali sa Kanya sa ganitong paraan? Sino ba ito kung gayon na inyong pinaniniwalaan? At sa anong paraan kayo naghahanap?
Lagi ninyong inaasam na makita si Cristo, nguni’t hinihikayat Ko kayo na huwag masyadong pataasin nang ganoong kataas ang pagtingin ninyo sa inyong mga sarili; maaaring makita ng lahat si Cristo, nguni’t sinasabi Kong walang sinuman ang karapat-dapat na makita si Cristo. Dahil ang kalikasan ng tao ay puno ng kasamaan, kayabangan, at paghihimagsik, sa sandali ng pagkakita kay Cristo, wawasakin ka at susumpain ka hanggang sa kamatayan ng iyong kalikasan. Ang iyong pakikisama sa isang kapatiran ay maaaring hindi magpakita ng malaki tungkol sa iyo, nguni’t hindi ganoong kasimple kapag nakisama ka kay Cristo. Sa anumang sandali, ang iyong mga paniwala ay maaaring mag-ugat, ang iyong kayabangan ay nagsisimulang umusbong, at ang iyong paghihimagsik ay nagbubunga ng mga igos. Sa gayong pagkatao paano ka magiging karapat-dapat na sumama kay Cristo? Talaga bang kaya mo Siyang ituring bilang Diyos sa lahat ng sandali araw-araw? Talaga bang magkakaroon ka ng realidad ng pagpapasakop sa Diyos? Sinasamba ninyo ang mataas na Diyos sa kaibuturan ng inyong mga puso bilang si Jehova habang ipinapalagay ang Cristong nakikita bilang isang tao. Ang inyong katinuan ay napakaliit at ang inyong pagkatao ay masyadong mababa! Hindi ninyo kayang ituring si Cristo bilang Diyos magpakailanman; paminsan-minsan lamang, kapag nagugustuhan ninyo, inyong hinahatak Siya at sinasamba Siya bilang Diyos. Ito ang dahilan kung bakit sinasabi Ko na kayo ay hindi mga mananampalataya ng Diyos, kundi isang barkada ng mga kasabwat na nakikipaglaban kay Cristo. Kahit ang mga tao na nagpapakita ng kabaitan sa iba ay sinusuklian, at gayunman si Cristo, na nakákagáwâ ng gayong gawain sa gitna ninyo, ay hindi nakakatanggap ng pagmamahal ng tao ni ng kanyang pagsusukli at pagpapasakop. Hindi ba ito masyadong nakakapagdalamhati?
Maaaring sa lahat ng iyong mga taon ng pananampalataya sa Diyos, hindi ka pa kailanman nakakapanumpa ng kahit sino o nakakagawa ng masama, nguni’t sa iyong pakikisama kay Cristo, hindi ka nakakapagsalita ng katotohanan, nakakakilos nang may-katapatan, o nakakasunod sa salita ni Cristo; sa ganyang katayuan, sinasabi Ko na ikaw ang pinakamasama at pinakamalisyosong tao sa mundo. Maaaring ikaw ay natatanging magiliw at nakalaan sa iyong mga kamag-anak, kaibigan, asawa, anak, at magulang, at hindi kailanman nagsamantala sa iba, nguni’t kung hindi ka nakakatugma at kaayon ni Cristo, kahit pa iyong gugulin ang iyong lahat-lahat sa pagtulong sa iyong mga kapitbahay o sa masusing pag-aalaga sa iyong ama, ina, at mga kasama sa sambahayan, sasabihin Ko na masama ka pa rin, at bukod dito isa na puno ng tusong panlilinlang. Huwag isipin, na dahil lamang sa kasundo mo ang iba at gumagawa ng ilang mabubuting gawa, na ikaw ay katugma ni Cristo. Iniisip mo ba na ang iyong mapagkawang-gawang hangarin ay makakakuha ng pagpapala mula sa Langit? Iniisip mo ba na ang paggawa ng ilang mabubutng gawa ay nakakahalili sa iyong pagsunod? Wala kahit isa sa inyo ang may kakayahang tanggapin na mapakitunguhan at mapungusan, at lahat ay nahihirapang yakapin ang karaniwang pagkatao ni Cristo, kung saan sa kabila nito ay patuloy ninyong ibinabando ang inyong pagsunod sa Diyos. Ang pananampalatayang gaya ng sa inyo ay magbababa ng isang naaangkop na kagantihan. Tigilan na ang paglulunoy sa kasiya-siyang mga ilusyon at pag-aasam na makita si Cristo, dahil kayo ay napakaliit ang katayuan, napakaliit kaya kayo ay hindi man lamang karapat-dapat na makita Siya. Kapag ikaw ay ganap nang nalinis mula sa iyong paghihimagsik at nakakaayon na ni Cristo, sa sandaling iyon ang Diyos ay kusang magpapakita sa iyo. Kung pupunta ka upang makita ang Diyos nang hindi napapasailalim sa pagpupungos o paghatol, kung gayon ikaw ay tiyak na magiging kalaban ng Diyos at nakatadhana para sa pagkawasak. Ang kalikasan ng tao ay likas na palaban sa Diyos, dahil lahat ng mga tao ay napapasailalim sa pinakamalalim na katiwalian ni Satanas. Kung sinusubukan ng tao na makisama sa Diyos mula sa kalagitnaan ng kanyang sariling katiwalian, tiyak na wala itong mabuting naibubunga; ang kanyang mga pagkilos at mga salita ay tiyak na maglalantad sa kanyang katiwalian sa bawa’t pagbaling, at sa pakikisama sa Diyos ang kanyang pagka-mapanghimagsik ay mabubunyag sa bawa’t aspeto nito. Hindi namamalayan, ang tao ay dumarating sa paglaban kay Cristo, sa pandaraya kay Cristo, at sa pagtalikod kay Cristo; kapang nangyayari ito, ang tao ay napapasa-katayuan na mas alanganin pa at, kung ito ay magpapatuloy, siya ay sasailalim sa pagpaparusa.
Maaaring ang ilan ay naniniwala na, kung ang pakikisama sa Diyos ay napaka-mapanganib, kung gayon baka mas mabuti pang manatiling malayo sa Diyos. Ano ang maaaring natatamo ng mga taong gaya nito? Nagiging tapat ba sila sa Diyos? Nakakatiyak, ang pakikisama sa Diyos ay napakahirap, nguni’t iyan ay lubusang dahil sa ang tao ay napápasamâ at hindi dahil sa hindi kaya ng Diyos na makisama sa kanya. Magiging pinaka-mabuti para sa inyo na mag-ukol pa ng higit na pagsisikap sa katotohanan ng pagkilala sa sarili. Bakit hindi ka nakakasumpong ng pabor ng Diyos? Bakit ang inyong disposisyon ay kasuklam-suklam sa Kanya? Bakit ang inyong pananalita ay pumupukaw ng Kanyang pagkagalit? Sa sandaling kayo ay nakakapagpakita ng katiting na katapatan, inaawitan ninyo ng papuri ang inyong mga sarili, at humihingi kayo ng gantimpala para sa maliit na ambag; minamaliit ninyo ang iba kapag nakapagpakita kayo ng kaunting pagsunod, at nagiging walang-galang sa Diyos sa pagkakatupad ng isang simpleng gawain. Sa pagtanggap sa Diyos, humihingi ka ng pera, mga regalo, at mga papuri. Nasasaktan ka na magbigay ng isa o dalawang barya; kapag nagbibigay ka ng sampu, umaasam ka ng mga pagpapala at na maituring nang may pagkilala. Ang pagkatao na gaya ng sa inyo ay positibong nakakasakit na masabi o marinig. Mayroon bang anumang kapuri-puri sa inyong mga salita at mga pagkilos? Yaong mga gumaganap ng kanilang tungkulin at yaong mga hindi; yaong mga nangunguna at yaong mga sumusunod; yaong mga tumatanggap sa Diyos at yaong mga hindi; yaong mga nag-aabuloy at yaong mga hindi; yaong mga nangangaral at yaong mga tumatanggap ng salita, at iba pa: lahat ng gayong mga tao ay pumupuri sa kanilang mga sarili. Hindi ba ninyo ito nakikitang katawa-tawa? Nalalaman nang lubusan na naniniwala kayo sa Diyos, kayo ay di-maitatangging hindi nakakatugma ng Diyos. Nalalaman nang lubusan na ang inyong sarili ay di-karapat-dapat, nagpipilit pa rin kayo sa pagyayabang. Hindi mo ba nararamdamang ang iyong katinuan ay nabawasan hanggang sa punto na wala ka nang kontrol sa sarili? Sa ganitong katinuan, paano ka naaangkop na makisama sa Diyos? Hindi ba kayo natatakot para sa inyong mga sarili sa sangandaang ito? Ang inyong disposisyon ay sumámâ na hanggang sa punto kung saan hindi na kayo nakakatugma ng Diyos. Yamang ganito, hindi ba ang inyong pananampalataya ay nakakatawa? Hindi ba ang inyong pananampalataya ay walang katuturan? Paano na ang iyong kinabukasan? Paano mo pipiliin ang landas na iyong lalakaran?
