Narito, ang mga araw ay dumarating, sabi ng Panginoong Dios, na ako’y magpapasapit ng kagutom sa lupain, hindi kagutom sa tinapay, o kauhawan man dahil sa tubig, kundi sa pagkarinig ng mga salita ng Panginoon.
-Amos 8:11
Mga Saloobin na Talata sa Linggong ito…
Ang talatang ito ay nagsasabi sa atin kung bakit ang ating Espirituwal ay uhaw at gutom, at namumuhay sa estado ng pagka-negatibo at panghihina, at kung bakit ang simbahan ay naging mapanglaw. Ito ay dahil sa hindi natin hinahanap ang mga salita at gawain ng Diyos, lalong hindi tayo nakikinig sa Kanyang mga salita. Bilang resulta, nawalan tayo ng mga probisyon ng mga salita ng Diyos at dumaranas ng taggutom. Tulad lang ng pagtatapos ng Kapanahunan ng Kautusan, nang ang templo ay naging mapanglaw.. Ito ay dahil ang Diyos ay umalis mula sa templo at ang Panginoong Jesus ay nagpahayag ng mga salita at inilunsad ang gawain ng pagtubos sa labas ng templo.
Sa sandaling nagsimula ang bagong gawain ng Diyos, ang Espiritu Santo ay hindi na nagtrabaho sa templo kundi ipinagtanggol ang gawain ng Panginoong Jesus. Ang mga sumunod sa Kanya ay nakamit ang pagkakaloob ng buhay mula sa tubig ng buhay, na mabigyan-kasiyahan sa espiritu at tinatamasa ang kapayapaan at kagalakan na dinala ng gawain ng Banal na Espiritu. Ang mga saserdote, mga eskriba at mga Pariseo na naglingkod sa Diyos sa templo para sa mga henerasyon, at ang mga Judio lamang ang nakasalalay sa mga batas, sa halip na tanggapin ang mga salita at gawain ni Hesus, kaya hindi nila nakuha ang pagkakaloob ng buhay, nawala ang paggawa ng Banal na Espiritu, at nagdusa sa taggutom; ang templo ay naging isang yungib ng mga magnanakaw. Hindi lamang sa di nila sinunod ang Panginoong Jesus, kundi nilabanan din nila at hinatulan ang gawain ng Panginoong Jesus, at nilapastangan pa ang Panginoong Jesus, at sa huli ay sumali sa pwersa ng pamahalaan ng Romano upang ipako ang Panginoong Jesus, na ginawa ang gawaing pagtubos, sa krus ng buhay. Sila ay gumawa ng isang kasuklam-suklam na krimen at isinumpa ng Diyos.
Sa sandaling nagsimula ang bagong gawain ng Diyos, ang Espiritu Santo ay hindi na nagtrabaho sa templo kundi ipinagtanggol ang gawain ng Panginoong Jesus. Ang mga sumunod sa Kanya ay nakamit ang pagkakaloob ng buhay mula sa tubig ng buhay, na mabigyan-kasiyahan sa espiritu at tinatamasa ang kapayapaan at kagalakan na dinala ng gawain ng Banal na Espiritu. Ang mga saserdote, mga eskriba at mga Pariseo na naglingkod sa Diyos sa templo para sa mga henerasyon, at ang mga Judio lamang ang nakasalalay sa mga batas, sa halip na tanggapin ang mga salita at gawain ni Hesus, kaya hindi nila nakuha ang pagkakaloob ng buhay, nawala ang paggawa ng Banal na Espiritu, at nagdusa sa taggutom; ang templo ay naging isang yungib ng mga magnanakaw. Hindi lamang sa di nila sinunod ang Panginoong Jesus, kundi nilabanan din nila at hinatulan ang gawain ng Panginoong Jesus, at nilapastangan pa ang Panginoong Jesus, at sa huli ay sumali sa pwersa ng pamahalaan ng Romano upang ipako ang Panginoong Jesus, na ginawa ang gawaing pagtubos, sa krus ng buhay. Sila ay gumawa ng isang kasuklam-suklam na krimen at isinumpa ng Diyos.
Ngayon tingnan natin ang modernong relihiyon sa mundo. Ang mga pastor at mga matatanda at mga mangangaral lamang ang nagpapaliwanag ng kaalaman sa bibliya at teyolohiyang lohikal upang ipakita at patotohanan ang kanilang mga sarili, at upang magawang humanga ang iba sa kanila. Hindi nila sinusunod ang daan ng Panginoon o ipinakalat ang mga salita ng Panginoon, ni nagpapatotoo man o nagbubunyi sa Panginoon, mas hindi nila ginagabayan ang mga kapatid upang hanapin ang gawain at mga salita ng Banal na Espiritu. Dahil dito, hindi maaaring makuha ng mga kapatid ang suplay ng buhay na tubig ng buhay. Lahat sila ay karaniwang nakatira sa isang negatibong at mahina na estado, at ang kanilang pananampalataya at pag-ibig ay lumalamig. Marami sa kanila ang sumunod sa masasamang uso ng mundo, nagtataguyod ng pera, katanyagan at pakinabang, at mga kaligayahan sa laman, ay nahuhuli sa kasalanan at ang mga kasiyahan nito, ay nahulog sa kasalanan, at hindi maaaring palayain ang kanilang mga sarili mula sa pamumuhay sa kasalanan. Ang tanawin ng pagkaguho ng iglesia ay muling lumitaw. Hindi natin maiwasan kundi mag-isip: Ang mga propesiya ng pagbabalik ng Panginoon ay karaniwang natupad, kaya ito ay ang mahalagang sandali upang tanggapin ang pagbabalik ng Panginoon. Gayunpaman, nawalan kami ng gawain ng Banal na Espiritu at hindi nararamdaman ang presensya ng Panginoon. Sa ganitong paraan, tayo ay aabandonahin ng Panginoon sa lalong madaling panahon. Kaya, paano tayo makakasunod sa mga bakas ng Panginoon, at makamit ang gawain ng Banal na Espiritu at ang suplay ng buhay na tubig ng buhay? Minsang sinabi ng Panginoong Jesus, “Ako ang daan, at ang katotohanan, at ang buhay” (Juan 14:6). “Dinirinig ng aking mga tupa ang aking tinig, at sila’y aking nakikilala, at sila’y nagsisisunod sa akin” (Juan 10:27). Mula sa mga salita ng Panginoon, nalaman natin na si Cristo ang katotohanan, ang daan, at ang buhay, at ang mga tupa ng Diyos ay nakikinig sa tinig ng Diyos. Kung gusto nating sundan ang mga bakas ng Diyos at malugod na matanggap ang Kanyang pagpapakita, kailangan nating kunin ang mga aral mula sa kabiguan ng mga Pariseo na magkaroon ng pananampalataya sa Diyos. Dapat nating hanapin at imbestigahan ang mga salita at gawain ng nagbalik na Panginoon sa mga huling araw na may puso na may paggalang sa Diyos, at pakinggan ang tinig ng Diyos. Magkagayon lamang tayo magkakaroon ng pagkakataon na tanggapin ang pagbabalik ng Panginoon at makuha ang pagtutubig at suplay ng buhay na tubig ng buhay. Tulad ng sabi ng Diyos,“Dahil hinahanap natin ang mga yapak ng Diyos, dapat nating hanapin ang kalooban ng Diyos, ang mga salita ng Diyos, ang mga pagbigkas ng Diyos—sapagkat kung saan naroon ang mga bagong salita ng Diyos, naroon ang tinig ng Diyos, at kung saan naroon ang mga yapak ng Diyos, naroon ang mga gawa ng Diyos. Kung saan naroon ang pagpapahayag ng Diyos, naroon ang pagpapakita ng Diyos, at kung saan naroon ang pagpapakita ng Diyos, doon umiiral ang katotohanan, ang daan, at ang buhay.”
__________________________
