Kidlat ng Silanganan | Dapat Ninyong Isaalang-alang ang Inyong mga Gawa

katotohanan-pananampalataya

Kidlat ng Silanganan | Dapat Ninyong Isaalang-alang ang Inyong mga Gawa
Sa paghusga sa mga kilos at gawa ng inyong buhay, kailangan ninyo lahat ang araw-araw na pagdaloy ng mga salita upang sustentuhan at maging bago muli kayo, dahil kayo ay masyadong may kakulangan, at ang inyong kaalaman at kakayahan upang makatanggap ay masyadong kakaunti. Sa inyong araw-araw na pamumuhay, nakatira kayo sa isang kapaligiran at palibot na walang katotohanan o mabuting pag-iisip. Kulang kayo sa puhunan para sa pag-iral at hindi nagkaroon ng batayan na malaman Ako o ang katotohanan. Ang inyong pananampalataya ay itinayo lamang sa isang hindi malinaw na pagtitiwala o sa mga ritwal ng relihiyon at kaalaman batay lamang sa doktrina. Araw-araw Kong minamasdan ang inyong mga pagkilos at sinusuri ang inyong mga intensyon at masamang bunga. Hindi ako kailanman nakatagpo ni isa na tunay na inilagay ang kanyang puso at espiritu sa Aking altar, na hindi kailanman nagalaw. Samakatuwid, hindi Ko nais na isiwalat nang walang kabuluhan ang lahat ng salita na nais Kong ipahayag sa sangkatauhan. Sa Aking puso, Ako ay nagpaplano lamang na kumpletuhin ang Aking hindi natapos na gawain at dalhin ang kaligtasan sa sangkatauhan na ililigtas ko pa lang. Gayon pa man, nais Ko para sa lahat na sumunod sa Akin upang makatanggap ng Aking kaligtasan at ang katotohanan ng Aking salita na ipinagkaloob sa tao. Umaasa ako na isang araw, kapag isinara mo ang iyong mga mata, makikita mo ang isang lupain kung saan ang samyo ay pupuno sa hangin at ang mga balon ng buhay na tubig ay dadaloy, hindi isang malamig, walang sigla na mundo kung saan ang mga kadiliman ng ulap ng kalangitan at mga alulong ay hindi kailanman magwawakas.

Bawat araw, ang mga gawa at saloobin ng lahat ng tao ay isinasaalang-alang Niya, sa parehong oras, ay naghahanda para sa kanilang sariling kinabukasan. Ito ang landas na dapat tahakin ng lahat ng mga buhay at Aking itinalaga para sa lahat. Walang makatatakas dito at walang ginawang mga eksepsyon. Hindi mabilang ang mga salitang Aking binanggit, at bukod dito’y gumawa ng napakaraming bilang ng gawain. Araw-araw, Aking pinanonood habang ang bawa’t isang tao ay tinutupad ang lahat ng dapat niyang gawin alinsunod sa kanyang kalikasan at kung paano ito umuusbong. Hindi batid, marami nang tumahak sa “tamang landas,” na aking itinalaga para sa pagbubunyag ng lahat ng uri ng tao. Aking inilagay ang bawat uri ng tao sa iba’t ibang mga kapaligiran, at sa kanilang lugar ang bawat isa ay nagpapahayag ng kanyang mga likas na katangian. Walang sinuman ang nagbibigkis sa kanila, wala ni isa mang umakit nang masama sa mga ito. Sila ay malaya sa kanilang kabuuan at lumalabas na natural ang kanilang ipinapahayag. Mayroon lamang isang bagay na nagpapanatili sa mga ito, at iyon ang Aking mga salita. Samakatuwid, ilang bilang ng mga tao ang labag sa kanilang kaloobang basahin ang Aking mga salita upang ang kanilang katapusan ay hindi maging isa nang kamatayan, ngunit hindi kailanman inilagay sa pagsasagawa ang Aking mga salita. Sa kabilang dako, nahihirapang tiisin ng ilang tao ang mga araw na hindi nila marinig ang Aking mga salita para gabayan at matustusan sila, kaya natural nilang pinanghahawakan ang aking mga salita sa lahat ng oras. Habang ang panahon ay lumilipas, saka nila natutuklasan ang mga lihim ng buhay ng tao, ang hantungan ng sangkatauhan, at ang halaga ng pagiging tao. Ang sangkatauhan ay hindi hihigit sa presensya ng Aking salita, at hinahayaan ko lang na tahakin ng mga bagay ang landas ng mga ito. Wala Akong gagawin upang pilitin ang tao na mabuhay sa pamamagitan ng Aking mga salita bilang pundasyon ng kanilang pag-iral. Kung kaya ang mga taong hindi kailanman nagkaroon ng konsensya o kahalagahan sa kanilang pag-iral ay tahimik na inoobserbahan kung paano kumilos ang mga bagay at pagkatapos ay mapangahas na isasantabi ang Aking mga salita at gagawin ang kanilang gusto. Nagsisimula silang mainip sa katotohanan at lahat ng nagmumula sa Akin. Bukod dito, sila’y napapagod sa paninirahan sa Aking tahanan. Ang mga taong ito ay pansamantalang nanunuluyan sa loob ng Aking tahanan para sa kapakanan ng kanilang mga destinasyon at upang makatakas sa kaparusahan, kahit na sila ay naglilingkod. Ngunit hindi kailanman nagbabago ang kanilang mga intensyon maging ang kanilang mga pagkilos. Higit pa nitong hinihikayat ang kanilang pagnanais para sa mga pagpapala, para sa isang nag-iisang daan sa kaharian kung saan maaari silang magtagal nang walang hanggan, at maging ang daan sa walang hanggang langit. Sa mas lalo nilang paghahangad sa pagdating ng araw ng Aking pagdating, mas lalo nilang nararamdaman na naging isang balakid ang katotohanan, isang sagabal sa kanilang daanan. Hindi nila mahintay ang humakbang sa kaharian upang tamasahin nang habambuhay ang mga biyaya ng kaharian ng langit, nang hindi nangangailangan sundin ang katotohanan o tanggapin ang paghatol at pagkastigo, at higit sa lahat, nang hindi nangangailangang maging sunud-sunuran sa Aking bahay at gawin ang aking atas. Ang mga taong ito ay pumasok sa aking bahay hindi upang tuparin ang isang puso na naghahanap ng katotohanan o upang gumawa nang magkakasama sa Aking pamamahala. Naglalayon lamang silang maging isa sa mga taong hindi wawasakin sa susunod na kapanahunan. Kaya ang kanilang mga puso ay hindi kailanman kilala kung ano ang katotohanan o kung paano tanggapin ang katotohanan. Ito ang dahilan kung bakit ang mga naturang tao ay hindi kailanman isinabuhay o natuklasan ang matinding lalim ng kanilang katiwalian, at gayunpaman ay tumira sa Aking tahanan bilang “tagapaglingkod” hanggang sa wakas. Sila ay “matiyagang” naghihintay sa pagdating ng Aking araw, at hindi napapagod habang sila ay pinupukol ng paraan ng Aking gawain. Hindi mahalaga kung gaano kagaling ang kanilang mga pagsisikap at kung ano ang halaga na kanilang ibinayad, wala sa kanila ang nakakitang sila ay nagdusa para sa katotohanan o nagsakripisyo para sa Akin. Sa kanilang mga puso, hindi nila kayang hintayin na makita ang araw na wawakasan ko ang lumang kapanahunan, at bukod pa rito, balisa nilang ninanais alamin kung gaano kadakila ang Aking kapangyarihan at awtoridad. Kung saan hindi nila kailanman minadaling baguhin ang kanilang sarili o hinabol ang katotohanan. Gusto nila na Ako’y mapagod at mabagot sa kung ano ang Aking mahal. Nananabik sila sa bagay na kinapopootan Ko ngunit sa parehong oras ay natatakot sa pagkawala ng mga bagay na aking kinasusuklaman. Nakatira sila sa masamang mundong ito ngunit hindi kailanman napoot dito at natatakot nang masidhi sa Aking pagwasak dito. Ang kanilang mga layunin ay magkakasalungat: Nalulugod sila sa mundong itong Aking kinapopootan, ngunit hinahangad din na wasakin Ko sa lalong madaling panahon ang mundong ito. Sa ganitong paraan, ang mga ito ay patatawarin sa pagkawasak at gagawing mga panginoon ng mga susunod na panahon bago sila malihis mula sa tunay na landas. Ito ay dahil hindi nila minamahal ang katotohanan at napapagod sa lahat ng nanggagaling sa Akin. Marahil sila ay magiging “masunuring tao” sa isang maikling panahon para sa kapakanan na hindi mawala ang mga pagpapala, ngunit ang kanilang pag-iisip ng pagkabalisa para sa pagpapala at ang kanilang takot sa pagkapuksa at pagpasok sa lawa ng nagniningas na apoy ay hindi kailanman maitatago. Habang papalapit ang Aking araw, unti-unting lumalakas ang kanilang pagnanais. Habang lalong lumalaki ang kalamidad, mas lalo silang walang magawa, hindi alam kung saan magsisimula upang gawing magalak Ako at upang maiwasan ang pagkawala ng mga pagpapala na matagal na nilang inaasam-asam. Sa oras na magtrabaho ang Aking kamay, ang mga taong ito ay sabik gumawa ng aksyon upang maglingkod bilang pinuno. Iniisip lamang nila na lumusob sa pinakaunahang linya ng hukbo, sobrang takot na hindi Ko sila makita. Ginagawa at sinasabi nila ang sa palagay nila ay tama, hindi kailanman nalalaman na ang kanilang mga gawa at kilos ay hindi kailanman naugnay sa mga katotohanan, at basta lamang natitigil at ginagambala ang Aking mga plano. Bagaman gumawa sila ng malaking pagsisikap at maaaring totoo sa kanilang kalooban at layuning tiisin ang mga paghihirap, ang lahat ng ginagawa nila ay walang kinalaman sa Akin, dahil hindi ko kailanman nakitang galing sa mabuting intensyon ang kanilang mga gawa, at mas lalo ko silang hindi nakitang naglagay ng anumang bagay sa Aking altar. Ganyan ang kanilang mga gawa sa Aking harapan sa maraming mga taon.

Sa simula, ninais kong bigyan kayo ng higit pang mga katotohanan, ngunit habang ang inyong mga kalooban ay masyadong malamig at walang pakialam, kailangan ko nang sumuko. Hindi ko nais masayang ang Aking mga pagsisikap, hindi ko rin nais makita na hawakan ng mga tao ang Aking mga salita sa lahat ng lugar na tumutuligsa sa Akin, sinisiraan Ako, at nilalapastangan Ako. Dahil sa inyong mga saloobin at katauhan, binibigyan ko lamang kayo ng maliit na bahagi ng mga salitang napakahalaga sa inyo bilang Aking pagsubok sa sangkatauhan. Ngayon ko lamang tunay na nakumpirma na ang mga desisyon at planong ginawa Ko ay ayon sa inyong kailangan, at bukod dito, nakumpirma na ang Aking saloobin sa sangkatauhan ay tumpak. Ang inyong maraming taon ng pagkilos sa Aking presensya ay ibinigay sa Akin ang sagot na hindi Ko natanggap noong una. At ang tanong sa sagot na ito ay: “Ano ang saloobin ng tao sa harap ng katotohanan at sa tunay na Diyos?” Ang pagsisikap na ibinubuhos Ko sa tao ay nagpapatunay ng Aking diwa ng pagmamahal sa tao, at ang mga aksyon at gawa ng tao sa harap ng Aking presensya ay pinatunayan din ang diwa ng tao na poot sa katotohanan at hinahadlangan Ako. Sa lahat ng oras ako ay nag-aalala sa lahat ng sumunod sa Akin, ngunit walang oras na ang mga taong sumunod sa Akin ay magagawang makatanggap ng Aking salita; hindi nila matanggap nang lubos kahit ang anumang mga mungkahi na nanggaling sa Akin. Ito ang pinakanakapagpapapalungkot sa Akin. Walang sinuman ang kayang umunawa sa Akin at, higit pa rito, walang may kakayahang tanggapin Ako, kahit na ang Aking saloobin ay taos-puso at ang Aking mga salita ay banayad. Ang lahat ay ginagawa ang gawain na ipinagkatiwala Ko alinsunod sa kanilang mga orihinal na intensyon; hindi nila hinahanap ang Aking mga saloobin, lalo na ang hingin ang Aking kahilingan. Sinasabi pa rin nilang naglilingkod sila sa Akin nang tapat, habang ang lahat ay nagrerebelde laban sa Akin. Marami ang naniniwala na ang mga katotohanan ay hindi katanggap-tanggap sa kanila o ang hindi nila kayang isagawa ay mga kasinungalingan. Dahil ang ganitong uri ng mga tao, ang Aking mga katotohanan ay naging isang bagay na tinanggihan at isinantabi lamang. Kasabay nito, Ako din pagkatapos ay naging isang bagay na kinilala ng tao sa salita lamang bilang Diyos, ngunit itinuring na isang tagalabas na hindi ako ang katotohanan, daan, o ang buhay. Walang nakaaalam sa katotohanang ito: Ang Aking mga salita ay ang habambuhay na hindi nagbabagong katotohanan. Ako ang tagapanustos ng buhay para sa tao at ang tanging gabay para sa sangkatauhan. Ang kahalagahan at kahulugan ng Aking mga salita ay hindi natutukoy kahit na sila man ay kinikilala at tinatanggap ng sangkatauhan, ngunit sa pamamagitan ng mga sangkap ng mga salitang mayroon sila. Kahit na wala ni isang tao sa daigdig na ito ang maaaring makatanggap ng Aking mga salita, ang halaga ng Aking mga salita at ang kanilang mga tulong sa sangkatauhan ay hindi masusukat ng sinumang tao. Samakatuwid, kapag nahaharap sa maraming tao na nagrerebelde, tumatanggi, o lubos na nilalait ang Aking mga salita, ang Aking paninindigan ay ito lamang: Hayaang Aking maging saksi ang oras at mga katotohanan at ipakita na ang Aking mga salita ay ang katotohanan, daan, at buhay. Hayaang ipakita sa kanila na lahat ng Aking sinabi ay tama, at iyon ang dapat ipagkaloob sa tao, at, higit pa rito, ang dapat tanggapin ng tao. Hahayaan ko ang lahat ng sumusunod sa Akin na malaman ang katotohanang ito: Sa mga hindi kayang tanggapin nang lubos ang Aking mga salita, ang mga taong hindi kayang isagawa ang Aking mga salita, at ang mga hindi kayang tanggapin ang kaligtasan dahil sa Aking mga salita, ay ang mga taong nahatulan ng Aking mga salita, bukod dito, nawalan ng Aking kaligtasan, at hindi kailanman malilihis ang Aking tungkod sa kanila.

Abril 16, 2003
Mula sa Mga Pagbigkas ni Cristo ng mga Huling Araw (Mga Seleksyon)

Ang pinagmulan：Kidlat ng Silanganan |

Rekomendasyon：Ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos - Mga Aklat

Nabuo ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos dahil sa pagpapakita at gawain ng Makapangyarihang Diyos—ang nagbalik na Panginoong Jesus—ang Cristo ng mga huling araw, at gayundin sa ilalim ng Kanyang matuwid na paghatol at pagkastigo. Ang iglesia ay binubuo ng lahat ng taong tunay na tumatanggap sa gawain ng Makapangyarihang Diyos sa mga huling araw at nalupig at nailigtas ng salita ng Diyos. Lubos itong itinatag ng Makapangyarihang Diyos nang personal, at personal Niyang pinamunuan at ginabayan, at hindi ito itinatag ng sinumang tao. Ito ay isang katotohanang tanggap ng lahat ng piniling tao sa Iglesia ng Makapangyarihang Diyos.