Kidlat ng Silanganan｜Ang Pananaw ng Gawain ng Diyos (1)
Si Juan ay gumawa para kay Jesus saloob ng pitongtaon, at inihandana ang daannangsi Jesus ay dumating. Bago ito, ang ebanghelyo ng kaharian ng langit na ipinangara lni Juan ay narinig sa lahat ng dako ng bayan, kaya ito ay lumaganap sa kabuuan ng Judea, at tinawag siya ng lahat na isang propeta. Sa panahong iyon, nais ni Haring Herodes na patayin si Juan, ngunit hindi siya nangahas, sapagkat mataas ang pagtingin ng mga tao kay Juan, at natatakot si Herodes na kapag pinatay niya si Juan sila ay mag-aalsa laban sakanya. Ang gawaing ginawa ni Juan ay nagsimula ng lumago sa gitna ng mga karaniwang tao, at ginawa niyang mananampalataya ang mga Judio. Sa loob ng pitong taon inihanda niya ang daan para kay Jesus, hanggang sa panahong sinimulan ni Jesus nagampanan ang Kanyang ministeryo. At kaya, si Juan ang pinakadakila sa lahat ng mga propeta.
Sinimulan lamang ni Jesus ang Kanyang opisyal na gawain pagkatapos ng pagkakakulong ni Juan. Bago kay Juan, hindi kailanman nagkaroon ng isang propeta na naghanda ng daan para sa Diyos, sapagkat bago kay Jesus, ang Diyos ay hindi kailanman naging tao noong una. At kaya, sa lahat ng mga propeta hanggang kay Juan, siya lamang ang nag-iisang nagbukas ng daan para sa Diyos na nagkatawang-tao, at sa ganitong paraan si Juan ay naging pinakadakilang propeta ng mga Lumang at Bagong Tipan. Sinimulan ni Juan ang pagpapalaganap ng ebanghelyo ng kaharian ng langit pitong taon bago ang bautismo ni Jesus. Para sa mga tao, ang mga isinagawa niyang gawain ay tila higit sa mga gawain ni Jesus, ngunit siya ay, gayunpaman, isa rin lamang propeta. Hindi siya nangusap at gumawa sa loob ng templo, ngunit sa mga bayan at nayon sa labas nito. Ito ay ginawa niya, sa katunayan, sa bayan ng mga Hudyo, lalo na ang mga mahihirap. Bihira siyang nakisalamuha sa mga taong mula sa mataas na antas ng lipunan, ipinalalaganap lang ang ebanghelyo sa mga karaniwang tao sa Judea upang maihanda ang mga karapat-dapat na mga tao para sa Panginoong Jesus, at maihanda ang mga naaangkop na lugar kung saan Siya ay maaaring gumawa. Dahil mayroong propetang katulad ni Juan upang maghanda, nakapagsimula agad ang Diyos sa Kanyang daan ng krus matapos ang pagdating Niya. Nang nagkatawang-tao ang Diyos upang isagawa ang Kanyang gawain, hindi Niya kinailangang isagawa ang pamimili ng mga tao, at hindi Niya kinailangang personal na maghanap ng mga tao o ng lugar kung saan Siya gagawa. Hindi Siya nagsagawa ng mga ganoong gawain nang Siya ay dumating; inihanda na ng isang karapat-dapat na tao ang lahat bago pa Siya dumating. Natapos na ni Juan ang ganitong gawain bago sinimulan ni Jesus ang Kanyang gawain, sapagkat nang dumating ang Diyos na nagkatawang-tao upang gawin ang Kanyang gawain, agad Siyang gumawa sa kanila na matagal nang naghihintay saKanya. Si Jesus ay hindi dumating upang gawin ang gawain ng tao, o ang gawain ng pagtutuwid na dumating sa tao. Siya ay dumating para lamang gampanan ang Kanyang ministeryo na Kanyang gagampanan, at lahat ng iba pa ay walang kinalaman sa Kanya. Nang si Juan ay dumating, wala siyang ginawa kundi ang ilabas mula sa templo at sa gitna ng mga Hudyo ang isang grupo ng mga iyon na tinanggap ang ebanghelyo ng kaharian ng langit, upang sila ay maaaring maging mga pakay sa gawain ng Panginoong Jesus. Gumawa si Juan sa loob ng pitong taon, gayon maaaring sabihin na ipinalaganap niya ang ebanghelyo sa loob ng pitong taon. Sa panahon ng kanyang gawain, hindi nagsagawa si Juan ng mga himala, dahil ang kanyang gawain ay ang ihanda ang lahat para kay Jesus. Ang lahat ng ibang mga gawain, ang gawaing isasagawa ni Jesus, ay walang kaugnayan sa kanya; hiniling lang niya sa mga tao na ipagtapat ang kanilang mga kasalanan at magsisi, at bautismuhan ang mga tao, upang sila ay maligtas. Kahit na nagsagawa siya ng mga bagong gawain, at nagbukas ng daan na hindi pa kailanman nilalakaran ng tao, inihanda rin lamang niya ang daan para kay Jesus. Siya ay propeta na nagsagawa lang ng gawain ng paghahanda, at walang kakayahan upang isagawa ang gawain ni Jesus. Hindi man si Jesus ang unang nangusap ng ebanghelyo ng kaharian ng langit, at kahit ipinagpatuloy Niya ang landas na sinimulan ni Juan, wala pa ring makagagawa ng Kanyang gawain, at ito’y higit sa gawain ni Juan. Hindi kayang ihanda ni Jesus ang sarili Niyang daan; ang Kanyang gawain ay direktang naisagawa sa ngalan ng Diyos. Kaya, gaano man kadaming taong gumawa si Juan, siya ay isa pa ring propeta at isa ring naghanda sa daan ni Jesus. Ang tatlong taong gawain ni Jesus ay hinigitan ang pitong taon na gawain ni Juan, dahil ang sangkap ng kanilang mga gawain ay hindi pareho. Nang simulang gampanan ni Jesus ang Kanyang ministeryo, na ito rin ay kung kailan dumating sa wakas ang gawain ni Juan, si Juan ay nakapaghandana nang sapat na mga tao at mga dako para gamitin ng Panginoong Jesus, at ang mga ito ay sapat para simulan ng Panginoong Jesus ang tatlong taong gawain. At kaya, sasandaling ang gawain ni Juan ay natapos, opisyal na sinimulan ng Panginoong Jesus ang Kanyang sariling gawain, at ang mga salitang sinabi ni Juan ay isinantabi. Iyon ay dahil sa ang gawaing ginawa ni Juan ay para lamang sa kapakanan ng pagbabagong-kalagayan at ang kanyang mga salita ay hindi ang mga salita ng buhay na mag-aakay sa tao sa panibagon gpaglago; sa bandang huli, ang kanyang mga salita ay pansamantala lamang ang paggamit.
Ang gawain na ginawa ni Jesus ay hindi di-pangkaraniwan; mayroong isang proseso dito, at ito lahat ay sumulong alinsunod sa normal na mga batas ng mga bagay. Sa huling anim na buwan ng Kanyang buhay, nalaman ni Jesus nang may katiyakan na dumating Siya upang gawin ang gawaing ito, at nalaman na dumating Siya upang ipako sa krus. Bago Siya ipinako sa krus, patuloy na nanalangin si Jesus sa Diyos Ama, kagaya lamang nang Siya ay nanalangin nang tatlong beses sa Hardin ng Gethsemane. Pagkatapos na Siya ay mabautismuhan, ginampanan ni Jesus ang Kanyang ministeryo sa loob ng tatlo at kalahating taon, at ang Kanyang opisyal na gawain ay tumagal ng dalawa at kalahating taon. Sa unang taon, Siya ay inakusahan ni Satanas, at ginambala ng mga tao, at sumailalim sa tukso ng tao. Napagtagumpayan Niya ang maraming mga tukso kasabay nang pagpapatupad sa Kanyang gawain. Sa huling anim na buwan, nang si Jesus ay malapit nang ipako sa krus, mula sa bibig ni Pedro ay lumabas ang mga salita na Siya ang Anak ng Diyos na buhay, na Siya ay si Kristo. Doon lamang naging hayag sa lahat ang Kanyang pagkakakilanlan at gawain, doon lamang nabunyag ang mga ito sa publiko. Pagkatapos noon, sinabihan ni Jesus ang Kanyangmga disipulo na Siya ay ipapako sa krus para sa kapakanan ng tao, at pagkatapos ng tatlong araw Siya ay mabubuhay na mag-uli; na Siya ay dumating upang ipatupad ang gawain ng pagtubos, at Siya ang Tagapagligtas. Sa huling anim na buwan lamang Niya ibinunyag ang Kanyang pagkakakilanlan at ang gawain na nilayon Niyang gawin. Ito rin ang panahon ng Diyos, at ang gawain ay dapat ipatupad sa gayon. Sa panahong iyon, ang bahagi ng gawain ni Jesus ay alinsunod sa Lumang Tipan, gayundin sa mga kautusan ni Moises at sa mga salita ni Jehovah sa Kapanahunan ng Kautusan. Isinagawa ni Jesus ang lahat ng mga ito bilang bahagi ng Kanyang mga gawain. Nangaral Siya sa mga tao at tinuruan sila sa mga sinagoga, at ginamit Niya ang mga hula ng mga propeta sa Lumang Tipan upang sawayin ang mga Fariseong mayroong pagkapoot sa Kanya, at ginamit ang mga salita sa Banal na Kasulatan upang ibunyag ang kanilang pagsuway at kung gayon sila ay isumpa. Dahil kinamuhian nila ang mga ginawa ni Jesus; sa partikular, karamihan sa gawain ni Jesus ay hindi ayon sa kautusan sa Banal na Kasulatan, at, higit pa rito, ang Kanyang mga itinuro ay mas mataas kaysa sa kanilang mga sariling salita, at higit na mas mataas pa sa iyong mga hula ng mga propeta sa Banal na Kasulatan. Ang gawain ni Jesus ay para sa kapakanan ng pagtubos sa tao at ang pagpako sa krus. Kaya, hindi Niya kailangang higit pang mangusap upang malupig ang sinumang tao. Ang karamihan sa Kanyang mga itinuro sa tao ay mula sa mga salita sa Banal na Kasulatan, at kahit na ang Kanyang gawain ay hindi higit sa Banal na Kasulatan, naisagawa pa rin Niya ang gawaing pagpapapako sa krus. Ang Kanyang gawain ay hindi gawain ng salita, ni para sa kapakanan ng sangkatauhan, sa halip ito ay upang matubos ang sangkatauhan. Gumanap lang Siya bilang alay para sa kasalanan ng sangkatauhan, at hindi gumanap bilang mapagkukunan ng mga salita para sa sangkatauhan. Hindi Niya isinagawa ang gawain ng mga Gentil, na gawain ng panlulupig sa tao, ngunit isinagawa ang gawain ng pagpapapako sa krus, gawain na isinagawa sa mga naniniwala na mayroong Diyos. Kahit na ang Kanyang gawain ay naisakatuparan sa saligan ng Banal ng Kasulatan, at ginamit Niya ang mga hula ng mga matatandang propeta upang isumpa ang mga Fariseo, ito ay sapat na upang matapos ang gawain ng pagpapapako sa krus. Kung ang gawain sa ngayon ay isinasagawa pa rin sa saligan ng mga hula ng mga propeta sa Banal na Kasulatan, gayon magiging mahirap na kayo ay malupig, dahil ang Lumang Tipan ay hindi naglalaman ng mga ulat ng inyong hindi pagsunod at mga kasalanan ninyong mga taong Tsino, walang kasaysayan ng inyong mga kasalanan. At kaya, kung ang gawaing ito ay nananatili pa rin sa Biblia, hindi kayo kailanman susuko. Ang Biblia ay nagtatala lang ng kaunting kasaysayan tungkol sa mga Israelita, isang hindi kayang itakda kung kayo ay mabuti o masama, o hatulan kayo. Ipagpalagay na kayo ay hahatulan Ko ayon sa kasaysayan ng mga Israelita—Ako pa ba ay inyong susundin katulad ng inyong pagsunod ngayon? Alam niyo ba kung gaano kayo kasutil? Kung walang binitiwang mga salita sa yugtong ito, magiging imposible ang pagtapos sa gawain ng panlulupig. Dahil hindi Ako pumarito upang maipako sa krus, nararapat Akong magbitiw ng mga salita na hiwalay mula sa Biblia, upang ikaw ay malupig. Ang gawain na ginawa ni Jesus ay mataas lamang ng isang baitang kaysa sa Lumang Tipan; ito ay ginamit upang simulan ang ang isang kapanahunan, at upang pangunahan ang gayong kapanahunan. Bakit Niya sinabing, “Ako'y naparito hindi upang sirain, kundi upang ganapin”? Subalit sa Kanyang gawain marami ang naiiba mula sa mga batas na isinasagawa at ang mga utos na sinusunod ng mga Israelita ng Lumang Tipan, sapagkat hindi Siya dumating upang sumunod sa batas, ngunit para tuparin ito. Kasama sa proseso nang pagtupad nito ang maraming totoong mg abagay:Ang Kanyang gawain ay higit na praktikal at totoo, at, tangi sa roon, ito ay buhay, at hindi ang bulag na pagsunod sa doktrina. Hindi ba pinanatili ng mga Israelita ang Sabbath? Nang si Jesus ay dumating hindi Siya sumusunod sa Sabbath, sapagkat Kanyang sinabi na ang Anak ng tao ay ang Panginoon ng Sabbath, at kapag ang Panginoon ng Sabbath ay dumating, gagawin Niya ang gusto Niya. Siya ay dumating upang tuparin ang mga batas ng Lumang Tipan at upang baguhin ang mga batas. Ang lahat ng naisagawa ngayon ay batay sa kasalukuyan, ngunit ito pa rin ay umaasa sa saligan ng gawain ni Jehovah sa Kapanahunan ng Kautusan, at hindi lumalabag sa saklaw na ito. Ang bantayan ang inyong mga dila, at ang hindi pangangalunya, halimbawa—hindi ba’t ito ang mga kautusan ng Lumang Tipan? Ngayon, ang mga hinihingi sa inyo ay hindi lang limitado sa Sampung Utos, ngunit ito’y mga utos at kautusan na higit na mataas kaysa sa yaong mga dati, ngunit hindi ito nangangahulugan na nabuwag yaong mga nauna, dahil ang bawat yugto ng gawain ng Diyos ay isinasagawa sa saligan ng yugto na dumating bago ito. Ang gayong ipinakilala ni Jehovah sa Israel, kagaya ng pagbibigay ng sakripisyo, ang paggalang sa iyong ama at ina, ang hindi pagsamba sa mga diyus-diyusan, ang hindi pagsalakay sa iba, ang hindi pagsumpa sa iba, ang hindi paggawa ng pakikiapid, hindi paninigarilyo, hindi pag-inom, hindi pagkain sa patay, at ang hindi pag-inom ng dugo, hindi ba ito ang iyong saligan sa pagsasagawa maging sa kasalukuyan? Ito ay sa saligan ng nakaraan na ang gawain ay ipinatutupad hanggang sa kasalukuyan. Bagamat ang mga batas ng nakaraan ay hindi na binabanggit, at ang mga bagong kinakailangan ay ginawa ukol sa iyo, ang mga batas na ito ay hindi pa naaalis, at sa halip, ang mga ito ay pinaunlad. Upang sabihin na ang mga ito ay naaalis ay nangangahulugan na ang nakaraang kapanahunan ay lipas na sa panahon, ngunit mayroong ilang mga utos na palagi mong dapat igalang. Ang mga utos noong nakaraan ay isinagawa na, naging katauhan na ng tao, at hindi na kinakailangang ulit-ulitin ang mga utos na huwag manigarilyo, huwag uminom, at iba pa. Sa saligang ito, inilatag ang mga bagong utos alinsunod sa inyong mga pangangailangan sa kasalukuyan, alinsunod sa inyong tayog, at alinsunod sagawain ng kasalukuyan. Ang pagtatakda sa mga kautusan para sa bagong kapanahunan ay hindi nangangahulugan ng pag-alis sa mga utos ng dating kapanahunan, ngunit higit pang pagpapataas sa saligang ito, upang maging mas kumpleto ang mga pagkilos ng tao, at higit na nakaayon sa realidad. Kung, ngayon, ay kailangan ninyo lang na sumunod sa mga utos at manahan sa mga kautusan ng Lumang Tipan, sa parehong paraan tulad ng mga Israelita, at kung, kahit, kailangan ninyong maisaulo ang mga kautusan na ibinigay ni Jehovah, walang posibilidad na maaaring magbago na kayo. Kung kayo ay susunod lang sa yaong mga kakaunting utos o magsasaulo ng hindi mabilang na mga kautusan, ang inyong lumang kalikasan ay mananatiling nakatanim nang malalim, at walang magiging paraan upang ito ay bunutin. Kung gayon kayo ay higit pang magiging masama, at walang sinuman sa inyo ang magiging masunurin. Ibig sabihin na walang kakayahan ang ilang payak na mga utos o hindi mabilang na mga kautusan upang kayo ay tulungang malaman ang mga gawain ni Jehovah. Hindi kayo katulad ng mga Israelita: Sa pamamagitan ng pagsunod sa mga kautusan at pagsasaulo ng mga utos, nasaksihan nila ang mga gawain ni Jehovah, at inalay ang kanilang sa Kanya lamang, ngunit hindi ninyo ito makakamit, at ang ilang utos sa kapanahunan ng Lumang Tipan ay walang kakayahan upang kayo ay mahikayat na ibigay ang inyong mga puso, o na protektahan kayo, ito rin ay gagawin kayong pabaya, at kayo ay ibababa sa Hades. Sapagka’t ang Aking gawain ay ang gawain ng panlulupig, at nakatutok sa inyong hindi pagsunod at lumang kalikasan. Ang mga mabubuting salita ni Jehovah at ni Jesus ay malayo sa mga matinding salita ng paghatol ngayon. Kung wala ang mga matitinding salitang iyon, magiging imposible na malupig kayong mga “dalubhasa,” na hindi sumusunod sa loob ng libu-libong taon, at ang paghatol ngayon ay higit na mabigat kaysa sa mga lumang kautusan. Matagal na ang nakalipas nang mawala ang kapangyarihan sa iyo ng mga kautusan ng Lumang Tipan, at sobrang bigat ng paghatol ng kasalukuyan kaysa lumang kautusan. Ang pinaka-angkop sa inyo ay ang paghatol, at hindi ang mababaw na paghihigpit ng mga kautusan, dahil hindi kayo ang sangkatauhan katulad noong pinaka-unang panahon, sa halip ay ang sangkatauhan na naging tiwali sa loob ng libu-libong taon. Ang nararapat na makamit ng ngayon ay ayon sa tunay na katayuan ng tao, ayon sa kakayahan at talagang tayog ng tao sa kasalukuyan, at hindi kinakailangan na inyong sundin ang mga doktrina. Ito ay upang mabago ang mo ang mga lumang kalikasan, at upang maisantabi mo ang iyong mga pagkaintindi. Iniisip mo ba na ang mga utos ay doktrina? Ang mga ito ay, maaaring sabihing, karaniwang mga kinakailangan ng tao. Ang mga ito ay hindi doktrina na dapat mong sundin. Gaya ng pagbabawal sa paninigarilyo, halimbawa—doktrina ba ang gayon? Hindi ito doktrina! Ito ay kinakailangan ng normal na pagkatao; ito ay hindi doktrina, kundi isang patakaran para sa buong sangkatauhan. Sa kasalukuyan, ang sandosena o higit pang mga utos naitinakda ay hindi rin doktrina, ngunit ang kinakailangan upang matamo ang normal na pagkatao. Hindi taglay o alam ng mga tao ang ukol sa gayong mga bagay noong nakaraan, at kaya kinailangan sa kanila na matamo ang mga ito sakasalukuyan, na hindi ibinibilang bilang doktrina. Ang mga bataas ay hindi kagaya ng doktrina. Ang doktrina na Aking sinasabi ay tumutukoy sa mga seremonya, mga anyo o ang lihis at mga maling pagsasagawa ng tao; ang mga patakaran at mga alituntunin ay hindi nakakatulong sa tao, walang pakinabang sa kanya, at ito ay isang landasin ng pagkilos na walang taglay na kabuluhan. Ito ang pinakalarawan ng doktrina, at ang gayongdoktrina ay dapat itapon, sapagkat wala itong maibibigay na pakinabang sa tao. Yaong mayroong pakinabang sa tao ang dapat isagawa.
