Ang Pananaw ng Gawain ng Diyos (2)

Kidlat ng Silanganan ｜Ang Pananaw ng Gawain ng Diyos (2)

Ipinangaral ng Kapanahunan ng Biyaya ang ebanghelyo ng pagsisisi, at kapag ang tao ay naniwala, kung gayon siya ay maliligtas. Sa kasalukuyan, kahalili ng kaligtasan ay mayroon lamang pag-uusap ukol sa paglupig at pagka-perpekto. Hindi kailanman sinabi na kapag nananampalataya ang isang tao, ang kanilang buong sambahayan ay pagpapalain, o ang kaligtasan ay minsanan lamang. Sa kasalukuyan, walang sinuman ang nagsasabi sa mga salitang ito, at ang gayong mga bagay ay lipas na. Sa panahong iyon ang gawain ni Jesus ay ang pagtubos sa buong sangkatauhan. Ang mga kasalanan ng yaong mga naniwala sa Kanya ay napatawad; hangga’t ikaw ay naniwala sa Kanya, ikaw ay Kanyang tutubusin; kung ikaw ay naniwala sa Kanya, hindi ka na isang makasalanan, ikaw ay hinalinhan sa iyong mga kasalanan. Ito ang kahulugan ng pagiging ligtas, at mapangatwiranan sa pamamagitan ng pananampalataya. Ngunit sa yaong mga naniwala, mayroon pa ring nanatiling mga mapanghimagsik at sumalungat sa Diyos, at mga kailangang dahan-dahang alisin.

Ang kaligtasan ay hindi nangangahulugan na ang tao ay lubusang nakamit na ni Jesus, sa halip ang tao ay wala na sa kasalanan, na siya ay pinatawad na sa kanyang mga kasalanan: Kapag ikaw ay naniwala, hindi ka na kailanman nasa kasalanan pa. Sa panahong iyon, Si Jesus ay gumawa ng maraming gawain na mahirap maintindihan ng Kanyang mga disipulo, at nagsabi ng marami na hindi naunawaan ng mga tao. Ito ay dahil, sa panahong iyon, hindi Siya nagbigay ng paliwanag. Kaya, maraming mga taon pagkatapos Niyang umalis, nilikha ni Mateo ang Kanyang talaangkanan, at gumawa din ang iba ng maraming gawain na naayon sa kalooban ng tao. Hindi pumarito si Jesus upang gawing perpekto at makamit ang tao, kundi upang magsagawa ng isang yugto ng gawain: dinadala ang ebanghelyo ng kaharian ng langit at tinatapos ang gawain ng pagpapapako sa krus—at kapag naipako na sa krus si Jesus, ang Kanyang gawain ay lubos nang naisakatuparan. Ngunit sa kasalukuyang yugto—ang gawain ng panlulupig—mas maraming salita ang dapat ipahayag, mas maraming gawain ang dapat isagawa, at nararapat magkaroon ng maraming paraan. Kaya nararapat ding mabunyag ang mga hiwaga ng gawain ni Jesus at Jehova, nang sa gayon ay magkaroon ang lahat ng mga tao ng pang-unawa at kalinawan sa kanilang paniniwala, dahil ito ang gawain sa mga huling araw, at ang mga huling araw ay ang katapusan ng gawain ng Diyos, ang panahon ng konklusyon ng gawaing ito. Liliwanagin para sa iyo ng yugto ng gawain na ito ang kautusan ni Jehova at ang pagtubos ni Jesus, at ito’y pangunahin upang maunawaan mo ang buong gawain ng anim na libong taong plano ng pamamahala ng Diyos, at mapahalagahan ang lahat ng kabuluhan at sangkap nitong anim na libong taong plano ng pamamahala, at maunawaan ang layunin ng lahat ng gawaing isinagawa ni Jesus at ang mga salitang Kanyang sinabi, at gayundin ang iyong bulag na paniniwala at pagsamba sa Biblia. Lahat ng ito’y hahayaan kang makaunawa. Magagawa mong maunawaan pareho ang gawain na ginawa ni Jesus, at ang gawain ng Diyos ngayon; mauunawaan mo at iyong mapagmamasdan ang lahat ng katotohanan, ang buhay, at ang daan. Sa yugto ng gawaing isinagawa ni Jesus, bakit umalis si Jesus nang hindi tinatapos ang gawain ng Diyos? Dahil ang yugto ng gawain ni Jesus ay hindi ang gawaing konklusyon. Nang Siya ay ipinako sa krus, ang mga salitang Kanyang binitawan ay natapos din; matapos ang pagpapapako Niya sa krus, ang Kanyang gawain ay nagwakas nang ganap. Ang kasalukuyang yugto ay iba: Tanging pagkatapos lang mabitawan ang mga salita hanggang sa katapusan at magwakas ang buong gawain ng Diyos ay doon lang matatapos ang Kanyang gawain. Sa yugto ng gawain ni Jesus, maraming mga salita ang nanatiling hindi nahayag, o hindi nahayag nang buong linaw. Ngunit walang pakialam si Jesus sa Kanyang mga hindi sinabi o ginawa, dahil ang Kanyang ministeryo ay hindi ang ministeryo ng mga salita, kaya matapos Siyang ipako sa krus, Siya ay lumisan. Ang yugtong iyon ng gawain ay una sa lahat para sa kapakanan ng pagpapapako sa krus, at hindi katulad ng yugto ngayon. Ang yugto ng gawain na ito ay pangunahin para sa kapakanan ng pagtapos, pagliliwanag at ng paghahatid ng lahat ng gawain sa isang konklusyon. Kung hindi binibitawan ang mga salita hanggang sa kahuli-hulihan, walang magiging paraan upang matapos ang gawaing ito, dahil sa yugto ng gawain na ito ang lahat ng gawain ay naihahatid sa isang katapusan at natapos sa pamamagitan ng mga salita. Sa panahong iyon, nagsagawa si Jesus ng mga maraming gawain na hindi nauunawaan ng tao. Siya ay tahimik na lumisan, at ngayon marami pa rin ang hindi nakauunawa sa Kanyang mga salita, mali ang kanilang mga pang-unawa ngunit sila pa rin ay naniniwala na ang mga ito ay tama, mga hindi alam na mali sila. Sa huli, ang yugto ng gawaing ito ang magdadala ng gawain ng Diyos sa isang ganap na wakas, at magbibigay ng konklusyon nito. Magagawang maunawaan at malaman ng lahat ang plano sa pamamahala ng Diyos. Ang mga pagkaintindi sa loob ng tao, ang kanyang mga layunin, ang kanyang maling pang-unawa, ang kanyang mga pagkaintindi sa gawain nina Jehova at Jesus, ang kanyang mga pananaw ukol sa mga Hentil, at lahat ng kanyang mga paglihis at mga kamalian ay maitatama. At mauunawaan ng tao ang lahat ng tamang landas ng buhay, at ang lahat ng gawaing ginawa ng Diyos, at ang buong katotohanan. Kapag nangyari iyon, ang yugto ng gawain na ito ay matatapos na. Ang gawain ni Jehova ay ang paglikha sa mundo, ito ang simula; ang yugto na ito ng gawain ay ang katapusan ng gawain, at ito ang konklusyon. Sa simula, isinagawa ang gawain ng Diyos sa mga napiling tao sa Israel, at ito ang simula ng isang bagong panahon sa pinakabanal sa lahat ng mga lugar. Ang huling yugto ng gawain ay isinasagawa sa mga pinakamarumi sa lahat ng mga bansa, upang hatulan ang mundo at ihatid ang kapanahunan sa isang katapusan. Sa unang yugto, ang gawain ng Diyos ay isinagawa sa pinakamaliwanag na lugar sa lahat, at ang huling yugto ay isinasagawa sa pinakamadilim na lugar sa lahat, at ang kadilimang ito ay mapapaalis, ibibigay ang liwanag, at ang lahat ng tao ay malulupig. Kapag ang mga tao nitong pinakamarumi at pinakamadilim sa lahat ng mga lugar ay nalupig na, at ang buong populasyon ay kinilalang mayroong isang Diyos, na Siyang tunay na Diyos, at ang bawat isa ay lubusang nakumbinsi, gayon ang katotohanang ito ay magagamit upang maisagawa ang gawain ng panlulupig sa buong sansinukob. Ang yugtong ito ng gawain ay makahulugan: Kapag natapos na ang gawain sa kapanahunang ito, ang gawain sa 6,000 taon ng pamamahala ay makakarating sa isang ganap na katapusan. Sa oras na yaong mga nasa pinakamadilim sa lahat ng lugar ay nalupig na, tiyak na ganoon din ang mangyayari sa iba’t ibang lugar. Sa gayon, tanging ang gawain ng panlulupig sa Tsina ang nagtataglay ng makabuluhang sagisag. Kinakatawan ng Tsina ang lahat ng mga puwersa ng kadiliman, at ang mga tao sa Tsina ay kumakatawan sa lahat ng nasa laman, kay Satanas, at ang mga mula sa laman at dugo. Ang mga Tsino ang siyang mga pinaka-lubos na ginawang masama ng malaking pulang dragon, na siyang may pinakamasidhing pagsalungat sa Diyos, na ang kanilang mga pagkatao ay pinakamasama at marumi, at kaya sila ang mga orihinal na modelo ng lahat ng masamang sangkatauhan. Ito ay hindi upang sabihin na ang ibang mga bansa ay walang anumang mga suliranin; ang pagkaintindi ng tao ay magkakapareho lahat, at bagamat ang mga tao sa mga bansang ito ay mayroong mahusay na kakayahan, kung hindi nila nakikilala ang Diyos, kung gayon maaaring kinakalaban nila Siya. Bakit sinasalungat at kinakalaban din ng mga Judio ang Diyos? Bakit kinalaban din Siya ng mga Fariseo? Bakit pinagtaksilan Siya ni Judas? Sa panahong iyon, marami sa mga disipulo ang hindi nakakikilala kay Jesus. Bakit, pagkatapos ipako sa krus si Jesus at muling bumangon, hindi pa rin naniwala sa Kanya ang mga tao? Hindi ba pare-pareho lamang ang pagkamasuwayin ng tao? Ang mga tao ng Tsina ay ginawa lamang halimbawa, at kapag sila ay nilupig sila ay magiging isang modelo at ispesimen at magsisilbing sanggunian para sa iba. Bakit Ko palaging sinasabi na kayo ay mga karagdagan sa Aking plano ng pamamahala? Sa mga tao sa Tsina naipakikita nang pinakabuong-buo at nabubunyag sa iba’t ibang mga anyo nito ang kasamaan, karumihan, di-pagkamatuwid, pagtutol, at ang paghihimagsik. Sa isang banda, sila ay mahina, at sa kabila, ang kanilang mga buhay at pag-iisip ay paurong, at ang kanilang mga gawi, kapaligirang panlipunan, pamilya ng kapanganakan—ang lahat ay kaawa-awa at paurong. Ang kanilang mga estado, ay mababa rin. Ang gawain sa lugar na ito ay makahulugan, at matapos maisagawa ang gawaing pagsusulit sa kabuuan nito, ang Kanyang mga susunod na gawain ay magiging higit na mabuti. Kapag naisakatuparan ang yugto ng gawain na ito, gayon ang mga susunod na gawain ay matitiyak. Sa oras na matapos ang yugto ng gawain na ito, makakamit nang lubusan ang dakilang tagumpay, at ang gawain ng panlulupig sa lahat ng dako ng buong sansinukob ay dadating sa isang ganap na katapusan. Sa katotohanan, kapag nagtagumpay ang gawain sa inyo, ito ay magiging katumbas ng tagumpay sa lahat ng dako ng buong sansinukob. Ito ang kahalagahan ng kung bakit pinakilos Ko kayo bilang huwaran at uliran. Ang pagiging suwail, pagsalungat, karumihan, at kawalan ng katarungan—ang lahat ay matatagpuan sa mga taong ito, at sa kanila ay kumakatawan ang lahat ng pagiging suwail ng sangkatauhan. Sila ay tunay ngang mahalaga. Kaya’t sila ay itinuturing na halimbawa ng panlulupig, at sa oras na sila ay nalupig na sila ay natural na magiging mga huwaran at uliran para sa iba. Wala nang mas higit pang makabuluhan kaysa sa unang yugto na isinasagawa sa Israel: Ang mga Israelita ang pinakabanal at pinaka-hindi masama sa lahat ng mga tao, kaya’t ang bukang-liwayway ng bagong panahon sa lugar na ito ay nagtaglay ng higit na kahalagahan. Maaaring sabihin na ang mga ninuno ng sangkatauhan ay nagmula sa Israel, at ang Israel ang lugar ng kapanganakan ng gawain ng Diyos. Sa simula, ang mga taong ito ang pinakabanal, at lahat sila ay sumamba kay Jehova, at nagbunga ng pinakamagandang resulta ang gawain ng Diyos sa kanila. Nakatala sa kabuuan ng Biblia ang gawain ng dalawang kapanahunan: Ang isa ay ang gawain ng Kapanahunan ng Kautusan, at ang isa ay ang gawain ng Kapanahunan ng Biyaya. Nakatala sa Lumang Tipan ang mga salita ni Jehova sa mga Israelita at ang Kanyang gawain sa Israel; nakatala sa Bagong Tipan ang gawain ni Jesus sa Judea. Ngunit bakit ang Biblia ay hindi naglalaman ng anumang mga pangalang Tsino? Sapagkat ang unang dalawang bahagi ng gawain ng Diyos ay ipinatupad sa Israel, sapagkat ang mga tao sa Israel ay ang mga pinili—iyon ay upang sabihin na sila ang unang tumanggap sa gawain ni Jehova. Sila ang pinaka-hindi masama sa lahat ng sangkatauhan, at sa simula, sila ay nasa pag-iisip na mataas ang pagtingin sa Diyos at gumagalang sa Kanya. Sinunod nila ang mga salita ni Jehova, at patuloy na nagsilbi sa templo, at nagdamit ng mga kasuotang pang-pari o mga korona. Sila ang mga pinaka-unang tao na sumamba sa Diyos, at ang mga pinaka-unang pakay ng Kanyang gawain. Ang mga taong ito ay mga uliran at huwaran para sa buong sangkatauhan. Sila ay mga uliran at huwaran ng kabanalan at katuwiran. Ang mga taong katulad nina Job, Abraham, Lot, o Pedro at Timoteo—silang lahat ay mga Israelita, at ang mga pinakabanal sa mga huwaran at uliran. Ang Israel ang pinaka-unang bansa sa sangkatauhan na sumamba sa Diyos, at mas maraming mga tuwid na tao ang nagmula rito kaysa sa ibang lugar. Kumilos ang Diyos sa kanila upang mas mapamahalaan Niya nang maayos ang sangkatauhan sa lahat ng dako sa lupa sa hinaharap. Ang kanilang mga nagawa at ang katuwiran ng kanilang pagsamba kay Jehova ay nakatala, upang sila ay makapagsilbi bilang mga uliran at huwaran sa mga tao sa labas ng Israel sa Kapanahunan ng Biyaya; at ang kanilang mga kilos ay pinagtibay ang sa loob ng ilang libong taon ng gawain, magpahanggang sa kasalukuyan.

Pagkatapos ng pagkakatatag ng mundo, ang unang yugto ng gawain ng Diyos ay ipinatupad sa Israel, at kaya ang Israel ay ang bayang sinilangan ng gawain ng Diyos sa lupa, at ang himpilan ng gawain ng Diyos sa lupa. Sinasakop ng saklaw ng gawain ni Jesus ang buong Judea. Sa panahon ng Kanyang gawain, kakaunti sa kanilang mga nasa labas ng Judea ang nakaaalam nito, sapagkat hindi Siya gumawa ng anumang gawain lampas sa Judea. Sa kasalukuyan, ang gawain ng Diyos ay dinala sa Tsina, at ito ay pinatutupad lamang sa loob ng saklaw na ito. Sa yugtong ito, walang gawain ang inilunsad sa labas ng Tsina; ang paglaganap nito lampas sa Tsina ay gawain na darating na mas huli. Ang yugtong ito ng gawain ay sumunod mula sa yugto ng gawain ni Jesus. Ginawa ni Jesus ang gawain ng pagtubos, at ang yugtong ito at ang gawain na sumunod; ang pagtubos ay naganap na, at sa yugtong ito ay walang pangangailangan para sa paglilihi sa pamamagitan ng Banal na Espiritu, sapagkat ang yugtong ito ng gawain ay hindi kagaya ng huling yugto, at, higit sa rito, sapagkat ang Tsina ay hindi kagaya ng Israel. Ang yugto ng gawain na ipinatupad ni Jesus ay ang gawain ng pagtubos. Nakita ng tao si Jesus, at hindi nagtagal pagkatapos, ang Kanyang gawain ay nagsimulang lumaganap sa mga Gentil. Sa kasalukuyan, marami ang naniniwala sa Diyos sa Amerika, sa UK at Rusya, kaya bakit mas kaunti sa Tsina? Sapagkat ang Tsina ang pinakasaradong bansa. Bilang gayon, ang Tsina ang pinakahuling tumanggap sa daan ng Diyos, at maging ngayon mas mababa sa isandaang taon mula nang ginawa nito—mas huli kaysa sa Amerika at sa UK. Ang huling yugto ng gawain ng Diyos ay ipinatutupad sa bayan ng Tsina upang dalhin ang Kanyang gawain sa isang katapusan, at upang ang lahat ng Kanyang gawain ay maisakatuparan. Tinatawag lahat ng mga tao sa Israel si Jehova na kanilang Panginoon. Sa panahong iyon, Siya ay itinuturing nilang puno ng kanilang sambahayan, at ang kabuuan ng Israel ay naging isang dakilang sambahayan kung saan sinasamba ng bawat isa ang kanilang Panginoong Jehova. Ang Espiritu ni Jehova ay madalas magpakita sa kanila, at Siya ay nagsasalita at binibigkas ang Kanyang tinig sa kanila, at gumamit ng isang haliging ulap at tunog upang gabayan ang kanilang mga buhay. Sa panahong iyon, tuwirang inilaan ng Espiritu ang Kanyang paggabay sa Israel, sinasalitaat binibigkas ang Kanyang tinig sa mga tao, at nakita nila ang mga ulap at narinig ang mga dagundong ng kulog, at sa ganitong paraan ginabayan Niya ang kanilang mga buhay sa loob ng ilang libong taon. Kaya, ang mga tao lamang ng Israel ang palaging sumasamba kay Jehova. Nananampalataya sila na si Jehova ang kanilang Diyos, at hindi ang Diyos ng mga Gentil. Ito ay hindi nakakagulat: Si Jehova, pagkatapos ng lahat, ay gumawa sa gitna nila nang halos 4,000 taon. Sa bayan ng Tsina, pagkatapos matulog sa loob ng libu-libong taon, ngayon lamang nalaman ng mga mababang-uri na ang kalangitan at ang lupa at ang lahat ng mga bagay ay hindi likas na nabuo, ngunit ginawa ng Manlilikha. Sapagkat ang ebanghelyong ito ay nanggaling sa ibayong dagat, yaong mga piyudal, mayroong konserbatibong mga pag-iisip ay naniniwala na lahat niyaong mga tumanggap sa ebanghelyong ito ay nakagagawa ng kakila-kilabot na krimen, sila ang masasama na nagtaksil kay Buddha—ang kanilang ninuno. Higit sa rito, marami sa mga may pag-iisip na piyudal ang nagtatanong, paano nangyaring ang mga taong Tsino ay naniniwala sa Diyos ng mga banyaga? Hindi ba nila pinagtataksilan ang kanilang mga ninuno? Hindi ba sila gumagawa ng masama? Sa kasalukuyan, matagal na panahon nang nakalimutan ng mga tao na si Jehova ay ang kanilang[a] Diyos. Matagal na nilang inilalagay sa likod ng kanilang mga pag-iisip ang Manlilikha, at sa halip sila ay naniwala sa ebolusyon, na nangangahulugan na ang tao ay unti-unting nabuo mula sa mga unggoy, at ang likas na mundo ay palaging umiiral. Ang lahat ng mainam na pagkain na tinatamasa ng sangkatauhan ay inilaan ng kalikasan, mayroong kaayusan sa buhay at kamatayan ng tao, at walang umiiral na isang Diyos na namamahala sa ibabaw ng lahat ng ito. Higit sa rito, maraming mga ateista ang nagsasabi na ang maniwala sa dominyon ng Diyos sa ibabaw ng lahat ng mga bagay ay pamahiin. Ngunit mapapalitan ba ng agham ang gawain ng Diyos? Makapamamahala ba ang agham sa ibabaw ng sangkatauhan? Ang pangangaral sa ebanghelyo sa gayong bansa ay hindi magaan na gampanin, at kaakibat nito ang malaking mga kahadlangan. Sa kasalukuyan, hindi ba marami ang sumasalungat sa Diyos sa ganitong paraan?

Maraming mga tao ang pinanghahawakan ang gawain ng Diyos laban doon sa kay Jehova, at nang sila ay nakakita ng pagkakasalungatan, ipinako nila si Jesus sa krus. Ngunit bakit mayroong pagkakasalungatan sa pagitan ng Kanilang gawain? Ito ay, sa bahagi, sapagkat gumawa si Jesus ng bagong gawain, at dahil na rin bago sinimulan ni Jesus ang Kanyang gawain, walang sinuman ang nagsulat sa Kanyang talaangkanan. Kung mayroon sanang isa, kung gayon hindi na kailangang mag-alala, at sinong magpapako pa kay Jesus sa krus? Kung sinulat ni Mateo ang talaangkanan ni Jesus nang mas maaga ng ilang mga dekada, kung gayon hindi magtitiis si Jesus ng gayong kalaking pag-uusig. Hindi ba gayon? Sa sandaling mabasa ng mga tao ang talaangkanan ni Jesus—na Siya ang anak ni Abraham, at pinanggalingan ni David—kung gayon ititigil na nila ang kanilang pag-uusig sa Kanya. Hindi ba kahabag-habag na ang Kanyang talaangkanan ay masyadong huli na nang isulat? At kawawa naman na dalawang yugto lamang ng gawain ng Diyos ang naitala ng Biblia: isang yugto na ito ang Kapanahunan ng Kautusan, at isa na ay ang gawain sa Kapanahunan ng Biyaya; isang yugto ay ang gawain ni Jehova, at isa ay ang gawain ni Jesus. Gaano pa kahusay ito magiging kung nahulaan ng isang dakilang propeta ang gawain sa kasalukuyan. Magkakaroon ng dagdag nabahagi sa Biblia na mayroong pamagat na “Ang Gawain sa mga Huling Araw”—hindi ba magiging higit na mahusay ang gayon? Bakit dapat sumailalim ang tao sa napakaraming kahirapan sa kasalukuyan? Nagkaroon kayo ng gayong kahirap na panahon! Kung nararapat na kamuhian ang sinuman, ito ay sina Isaias at Daniel dahil sa hindi paghula sa gawain sa mga huling araw, at kung mayroon mang maaaring sisihin, ito ang mga apostol ng Bagong Tipan na hindi itinala ang talaangkanan nang mas maaga ang ikalawang pagkakatawang-tao ng Diyos. Yaon ay kahiya-hiya! Kailangan ninyong maghanap sa lahat ng dako para sa katibayan, at kahit pagkatapos makahanap ng ilang maliliit na piraso ng mga salita hindi pa rin ninyo masasabi kung ang mga ito ay katibayan talaga. Kahiya-hiya! Bakit masyadong malihim ang Diyos sa Kanyang gawain? Sa kasalukuyan, maraming mga tao ang hindi pa nakakahanap ng kapani-paniwalang katibayan, ngunit hindi rin nila magawang ikaila ito. Kaya ano ang dapat nilang gawin? Hindi nila sinusunod ang Diyos nang may katatagan, ngunit hindi rin sila makapagpatuloy sa gayong pag-aalinlangan. At kaya, maraming “mautak at matalinong mga iskolar” ang yumayakap sa isang saloobing “subukan at makita” kapag sila ay sumusunod sa Diyos. Ito ay malabis na kaguluhan! Hindi ba magiging napakadali ng mga bagay kung nagawa nina Mateo, Marcos, Lukas at Juan na hulaan ang hinaharap? Mas naging mainam kung nakita ni Juan ang panloob na katotohanan ng buhay sa kaharian—kahabag-habag na nakita lamang niya ang mga pangitain at hindi nakita ang totoong, materyal na gawain sa lupa. Kahiya-hiya ang gayon! Ano ang mali sa Diyos? Bakit, pagkatapos na ang Kanyang gawain ay naging napakaaayos sa Israel, dumating Siya ngayon sa Tsina, at, bakit kailangan Niyang maging tao, at personal na gumawa at mamuhay sa gitna ng mga tao? Ang Diyos ay masyadong walang pakundangan sa tao! Hindi lamang sa hindi Niya sinabi sa mga tao nang mas maaga, ngunit biglang dinala ang pagkastigo at paghatol. Wala talaga itong saysay! Ang unang pagkakataon na ang Diyos ay naging tao, nagdanas Siya ng maraming paghihirap bilang resulta sa hindi pagsasabi sa tao nang mas maaga tungkol sa lahat ng panloob na katotohanan. Tiyak na hindi Niya malilimutan iyon? At bakit hindi pa rin Niya sinasabi sa tao sa pagkakataong ito? Sa kasalukuyan, gaano kasawing-palad na mayroon lamang animnapu’t anim na aklat sa Biblia. Kinakailangang may isa pa na hinuhulaan ang gawain sa mga huling araw! Ano sa palagay ninyo? Maging si Jehova, Isaias at David ay walang binanggit ukol sa gawain sa kasalukuyan. Sila ay lalong inalis mula sa kasalukuyan, na mayroong agwat sa panahon na mahigit 4,000 taon. Hindi rin ganap na hinulaan ni Jesus ang gawain sa kasalukuyan, sa pagsasalita nang kaunti ukol rito, at nakakahanap pa rin ang tao ng hindi sapat na katibayan. Kung ihahambing mo ang gawain noong una sa kasalukuyan, paano magkakapareho ang dalawa sa isa’t-isa? Ang yugto ng gawain ni Jehova ay nakatuon sa Israel, kaya kung ihahambing mo iyon sa kasalukuyan magkakaroon ng higit pang malaking pagkakaiba; hindi talaga maaaring paghambingin ang dalawa. Ni hindi kayo sa Israel, o isang Judio; ang iyong kakayahan at ang lahat ng tungkol sa iyo ay kulang—paano mo maihahambing ang iyong sarili laban sa kanila? Posible ba ito? Alamin na ang kasalukuyan ay ang Kapanahunan ng Kaharian, at ito ay naiiba mula sa Kapanahunan ng Kautusan at sa Kapanahunan ng Biyaya. Anu’t anuman, huwag subukan at gumamit ng isang pormula; hindi masusumpungan ang Diyos sa anumang gayong mga pormula.

Paano nabuhay si Jesus sa panahong 29 taon pagkatapos ng Kanyang pagsilang? Walang naitalang anuman ang Biblia ukol sa Kanyang kamusmusanat kabataan; alam mo ba kung ano ang nakakatulad ng mga ito? Posible ba na wala Siyang kamusmusan at kabataan, at nang Siya ay isilang Siya ay tatlumpong taong gulang na? Masyadong kaunti ang iyong nalalaman, kaya huwag maging masyadong padalus-dalos sa pagsasabi ng iyong mga pananaw. Hindi ito magdudulot ng mabuti sa iyo! Nakatala lamang sa Biblia na bago ang ika-30 kaarawan ni Jesus, Siya ay nabautismuhan at inakay ng Banal na Espiritu sa ilang upang sumailalim sa pagtukso ng diablo. At itinatala ng Apat na mga Ebanghelyo ang Kanyang tatlo at kalahating taong gawain. Walang tala ukol sa Kanyang kamusmusan at kabataan, ngunit hindi pinatutunayan nito na hindi Siya nagkaroon ng kamusmusan at kabataan; ito lang, sa pasimula, hindi Siya gumawa ng anumang gawain, at isang karaniwang tao. Sa pagiging isang karaniwang tao, kung gayon, possible bang nabuhay Siya sa loob ng 33 taon nang walang kabataan? Posible bang hindi Siya nagkaroon ng kamusmusan? Posible bang bigla Niyang maabot ang gulang na 33.5 nang hindi pinagdadaanan ang gulang na of 11 or 12, or 17 o 18? Ang lahat ng iniisip ng tao tungkol sa Kanya ay di-pangkaraniwan. Hindi taglay ng tao ang katotohanan! Walang anumang pag-aalinlangan na ang Diyos na nagkatawang-tao ay nagtataglay ng karaniwan at normal na pagkatao, ngunit kapag ipinatutupad Niya ang Kanyang gawain ito ay tuwirang sa pamamagitan ng Kanyang pagka-Diyos at hindi ganap na pagkatao. Dahil dito kaya ang mga tao ay mayroong mga pag-aalinlangan tungkol sa gawain sa kasalukuyan, at maging tungkol sa gawain ni Jesus. Bagamat ang gawain ng Diyos ay nagkakaiba sa dalawang beses na Siya ay naging tao, ang Kanyang sangkap ay hindi. Mangyari pa, kung babasahin mo ang mga tala sa Apat na Mga Ebanghelyo, malaki ang mga pagkakaiba. Paano ka makakabalik sa buhay ni Jesus sa panahon ng Kanyang kamusmusan at kabataan? Paano mo uunawain ang normal na pagkatao ni Jesus? Marahil mayroon kang matibay na pagkaunawa ukol sa pagkatao ng Diyos sa kasalukuyan, subalit wala kang taglay na pagkaunawa sa pagkatao ni Jesus, lalong hindi mo ito naiintindihan. Kung hindi ito itinala ni Mateo, hindi ka magkakaroon ng ideya ukol sa pagkatao ni Jesus. Marahil, kapag sinabi Ko sa iyo ang mga kuwento ukol kay Jesus sa panahon ng Kanyang buhay, at sasabihin sa iyo ang ukol sa panloob na mga katotohanan sa kamusmusan at kabataan ni Jesus, iiiling mo ang iyong ulo: Hindi! Hindi Siya maaaring maging ganoon. Hindi Siya maaaring magkaroon ng anumang kahinaan, lalong hindi Niya tataglayin ang anumang pagkatao! Sisigaw ka pa at hihiyaw. Ito ay dahil hindi mo nauunawaan si Jesus na taglay mo ang mga pagkaintindi ukol sa Akin. Pinaniniwalaan mo si Jesus na masyadong banal, na walang taglay na laman tungkol sa Kanya. Ngunit ang mga katotohanan ay nananatili pa ring mga katotohanan . Walang sinuman ang mayroong pagnanais na magsalita kasalungat ng katotohanan ng mga katunayan, sapagkat kapag Ako ay nagsasalita ito ay may kaugnayan sa katotohanan; ito ay hindi haka-haka, ni hindi ito hula. Alamin na makakaya ng Diyos na tumaas hanggang sa kaitaas-taasan, at, higit sa rito, na makakapagtago Siya sa kailaliman. Siya ay hindi malilirip ng iyong karunungan, Siya ang Diyos ng lahat ng mga nilikha, at hindi isang personal na Diyos na ipinaglihi ng isang partikular na tao. Hindi ba ito tama?

Mga Talababa:

a. Ang orihinal na teksto ay nababasang “inyong(maramihan).”